Ήταν Ιούλιος του 1992 όταν ο ΟΚΑΔΕ συγκέντρωνε τους πρώτους παθιασμένους κυνόφιλους στα χωράφια της Θήβας για να αρχίσει η εφαρμογή όλης της θεωρίας σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να διεξάγονται οι αγώνες όπως μας την είχε αναπτύξει ο πατέρας της κυνοφιλίας στη χώρα μας, Γάλλος κριτής J.M.Pillard στα γραφεία του ομίλου αλλά και στη φάρμα του Θωμά Πετρόχειλου. Πολύς κόσμος, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ τους. Ο ένας κοίταζε τα σκυλιά του άλλου και σχολίαζε ανάλογα. Ανάμεσά μας και ο Γιάννης Κουτεντάκης. Σοβαρός και λιγομίλητος .Είχε δύο Ποιντερ στο λουρί, δύο από εκείνα τα εξαίρετα Ποιντερ που εκείνα τα χρόνια δύσκολα έβλεπες. Τα δύο αυτά σκυλιά έμελλε να μονοπωλήσουν την αρθρογραφία της εποχής. Ο Μπακ και ο Ελ Ροϊ. Πόσες διακρίσεις πόσα κύπελλα, πόσες φωτογραφίες, πόσα θετικά σχόλια… Τι να θυμηθείς….

Αλλά και ο Γιάννης έμελλε να μονοπωλήσει την αρθρογραφία των αγώνων για πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Ο "σοβαρός" και λιγομίλητος Κουτεντάκης έγινε ο μακράν μεγαλύτερος καλαμπουρτζής και εξωστρεφής άνθρωπος που πέρασε ποτέ από τα κυνοφιλικά στέκια και τα τερέν των αγώνων. Αυτό το πηγαίο χιούμορ που εξέπεμπε σε έκανε να θέλεις πάντα να είσαι δίπλα του να ακούσεις ποια θα είναι η επόμενη ατάκα του. Δεν ξέρω αν το πηγαίο χιούμορ πάει πάντα μαζί με το πηγαίο πάθος ενός ανθρώπου, αλλά ο Γιάννης το είχε και αυτό σε έπακρο βαθμό. Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλον να δούλευε εκείνα τα χρόνια με τόσο πάθος και τόση ένταση τα σκυλιά του. Ήταν μάλλον ο πρώτος από τους Αθηναίους που ξεσπιτώθηκε για να κάνει τον Λαγκαδά δεύτερο σπίτι του.

Λάτρευε το Ποιντερ το οποίο και ήθελε εξαίρετο στην εργασία και εξαίρετο στην μορφολογία. Και πράγματι ήταν τέτοια τα σκυλιά του... εξαίρετα παντού.

Από την αρχή κοντά στον όμιλο, μετείχε και στην πρώτη ιστορική Εθνική ομάδα αγώνων πρακτικού κυνηγίου που εκλέχτηκε τον Οκτώβριο του 1993 όπως φαίνεται σε αυτή τη αληθινά ιστορική φωτογραφία.

Ξέρεις καλά ότι όλοι οι φίλοι σου των πρώτων χρόνων της Ελληνικής αγωνιστικής κυνοφιλίας σε είχαν και θα σε έχουν πάντα στη καρδιά τους. Καλό ταξίδι Γιάννη